Ik las een boekje

Geplaatst 20 mei 2025, 21:20

Sinds kort heb ik weer een e-lezer. Voor in de trein, maar in de tien jaar dat ik mijn Sony terzijde heb gelegd en deze Kobo kocht zijn e-lezers zoveel aangenamer geworden dat ik ‘m ook graag gebruik als ik op de bank half zit half lig. Of buiten wil lezen.

Tijdens mijn laatste reis, een enkeltje Usquert Neede, had ik Gunnar Gunnarssons De goede herder bij me. Ik was er al eerder dan dat ik aan mijn reis begon in begonnen te lezen. Mijn gedachten dwaalden telkens naar een boekje dat ik als kind las en dat toen al oud was. De titel herinnerde mij niet meer. Ik wist wat de afbeelding op de voorkant was, maar zag het plaatje niet. Ik dacht dat ik het boekje wel zou hebben weggegooid: het lag niet meer in mijn “Sentimentendoos”.

De terugreis Neede Usquert maakte ik in de auto van mijn broer( en met mijn broer, voor het geval je mocht denken dat ik zijn auto leende.) Hij zou wat klusjes voor mij doen in mijn huis. Maandag. Een van de klussen was de dozen met brieven weghalen van wat de eigenaar van mijn huis, een woningstichting, de zolder noemt. Er waren andere dozen bij dan ik in gedachten had, meer dozen dan ik dacht en in sommige dozen zaten heel andere papieren dan brieven.
De inhoud van één doos bevatte veel dat zó naar de “Sentimentendoos” zou kunnen. In die doos zat een dun boekje, het Verloren Lammetje, “door P. Huet en uitgegeven door J.M. Bredée’s Boekhandel- en Uitgevers-Mij., Rotterdam. Geen jaar van uitgifte. Je raadt het goed, het boekje waaraan ik moest denken tijdens het lezen van De goede herder.

Er is een schaapherder in het verhaal en dat is onmiskenbaar Jezus. Ik ‘herken’ de afbeelding uit andere boekjes. Er is ook de Grote Boze Wolf, die het van de kudde losgeraakt lammetje bedreigt. Met foto en al (Photographie und Verlag von Franz Hanfsaengl, München). Gelukkig was de herder al op zoek gegaan naar het lammetje en hij is ook nog net op tijd om de wolf , pang, dood te schieten. De herder snelt naar het lammetje,
_Neemt het lammetje in zijn arm,
Drukt het aan zijn boezem warm.
Nu, nu wenscht het nimmermeer
Vrij te zijn gelijk weleer._

Het dartele en levenslustige lammetje was van de kudde weggelopen. Wilde wat meer vrijheid. Oei, oei, foei. Maar die woorden sprak schaapherder Jezus niet.

De moraal van het verhaal?

_Zie in deez’ geschiedenis
Kindlief, wie de Herder is.
Jezus is het, zacht en goed,
Die zijn schapen weidt en voedt.
Daarom, luister naar Zijn stem;
Word Zijn schaapje en blijf bij Hem._

Toch wel een heel ander einde dan in Gunnarssons De goede herder. Die novelle vind ik zonder meer intenser en boeiender. Ik bewaar het verloren lammetje, eigenlijk meer gedrukt schriftje, nog maar even.

“Lammetje” maakt ook een heel andere associatie wakker. Het lammetje Cato. Dat speelde een rol in het programma Nachtzusters van de VPRO. Geen meervoud van de Nachtzuster van Omroep Max. De nachtzusters waren gewoon twee zussen. Kerstvertelling is een hilarische vertelling over lammetje Cato dat naar Bethlehem gaat, al wordt dat niet met zoveel woorden gezegd. Ik kon die aflevering zowaar terugvinden: Hier
‘t Duurt allemaal wel bijna een uur.